Zoals gewoonlijk in deze tijd van het jaar regent het ook vanmorgen. Wat geen goed teken is want vandaag wil ik de Death road gaan rijden. Een stuk weg hier in Bolivia door de bergen, beter bekent als "The most dangerous road in the world". Enkele jaren geleden is er een nieuwe weg aangelegd en de oude wordt voor namelijk nog gebruikt door mountain bikers die de afdaling van 67 km doen. Ik neem de nieuwe weg naar beneden en ben zijk nat als ik daar aankom. Onderweg probeer ik benzine te kopen. Deze is zeer goedkoop hier door subsidie van de overheid. Maar dot betekent wel dat je als buitenlander het dubbele betaald. En aangezien dit wat papierwerk oplevert weigeren de eerste drie pompstations om mij ook maar een liter te verkopen. Dat kan nog leuk worden. Gelukkig vind ik verderop een klein pompstation dat mij wel vol wil gooien en nog tegen de lokale prijs ook. Nu langs de oude weg omhoog. Het begint al goed met twee redelijk diepe riviertjes over de weg met losse keien als ondergrond. Maar daar kom ik goed doorheen. Daarna begin ik de afdalende mountain bikers tegen te komen. De regel op deze weg is dat je links rijd, zodat de auto bestuurders beter zicht hebben op de soms 600 meter diepe afgronden. De meeste fietsers snappen dit wel behalve onze Aziatische vrienden. Die blijven halsstarrig rechts rijden. Het pad is vaak niet breder dan 2 meter en dan is het nog maar de vraag of deze twee meter beschikbaar is. Door gevallen rotsen of weg gespoelde stukken weg die nu enkele honderden meters lager ligt. Na zo'n 60 km, modder, stenen, stroompjes en watervallen die midden op het pad belanden, kom je weer op de nieuwe weg uit. Gelukkig werd het halverwege een beetje droog, maar het pad bleef zwaar door alle regen die al gevallen was. Op de terug weg weer over de pas op ruim 4650 meter. En daar is het koud, zeer koud als je nat bent. Maar in het hostel snel een lange warme douche genomen. Daarna op zoek naar wat te eten. Ik vind een leuk restaurant waar ze chicharon verkopen. Heerlijk varkens vlees. Echter vind ik daar ook één van de weinige bacteriën waar ik nog niet tegen bestand ben. Want de hele nacht ren ik naar de wc. Gelukkig was het om de beurt van boven en van onder. Morgen maar een dagje in bed blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten