Cali naar Popayan (147 km)

Vanmorgen kregen we bericht van een vriend van Arun. Hij woont in Londen maar is terug bij zijn familie in Colombia omdat zijn moeder dinsdag is overleden. We gaan even langs om gedag te zeggen, maar door een zware regenbui worden we wat langer opgehouden. Wat leid tot een ontmoeting met de gehele familie en natuurlijk konden we niet de aangebonden lunch niet afslaan. Net als het glaasje sterke drank dat we van vaders aangeboden kregen om 11 uur in de ochtend. Weigeren zou een zware belediging zijn en dat kan je een man in de rouw niet aandoen. Na de lunch was het dan toch tijd om afscheid te nemen, maar wat een mooie ervaring om deze mensen te ontmoeten ook al was het onder moeilijke omstandigheden. Door deze ontmoeting was ons doel voor die dag niet meer haalbaar dus zijn we maar in Popayan gestopt. Een leuk oud centrum waar alle gevels verplicht wit geschilderd zijn. Aangekomen in ons Hostel ga ik eerst maar eens een dutje doen. Al dat vakantie vieren is best vermoeiend. En voor iedereen die nog een goed dieet zoekt zeg ik, ga lekker een stukje motorrijden, ik ben al aardig wat kilootjes kwijt geraakt. Maar daar hoor ik elke motorrijder over, dus het zal wel zo horen. 

Medellin naar Salento (301 km)

Arun gaat naar Bogota (475 km) voor een setje nieuwe banden. Ik besluit een kort dagje te doen en 250 km naar Salento te rijden. En hem weer te ontmoeten in Cali. Wat laat op pad en al snel kwam het eerste probleem. Een blokkade met politie. Ik probeer maar weer No ablo espanol. Maar ze willen mij vertellen dat de weg verder op is afgesloten. En goede doorgaande wegen zijn hier niet druk bezaaid. Ik ga de kant op waar ze me naar toe wijzen. Na een tijdje westelijk gereden te hebben ga ik op zoek naar een weg naar het zuiden. De eerste is van zeer slechte kwaliteit en na een tijdje weet de GPS het ook niet meer. Dus terug naar de hoofdweg en verder op wat zoeken. Even later geeft de GPS een afslag aan die mij naar een rivier leidt. Het water staat echter zo hoog dat er zelfs geen vrachtwagen doorheen kan. Nog een stuk verder op de hoofdweg kom ik eindelijk een brug tegen en kan naar het zuiden afbuigen. Wat een kort dagje moet worden werd toch nog een dikke 7 uur rijden. Gelukkig een goed hostel gevonden. En ik denk dat ik maar eens vroeg naar bed ga. 

Copan

De bedoeling was om vandaag de Hotsprings te bezoeken. Maar door de late nacht van gisteren is daar niets van terecht gekomen. Druk, druk, druk. Dus de blog maar een beetje bijgewerkt en naar de kapper geweest. Bij een Duits restaurant dat zijn eigen bier brouwt een heerlijke schnitzel gegeten en wat van het eigen brouwsel geproefd. Even later kwamen Jessie en Jesica, een Amerikaans stel, dat hier woont aan tafel zitten. En op geheel Amerikaanse wijze was ik 'no time' op de hoogte van hun levens verhaal. Zij wilde graag kinderen, maar hij dood zaad. Hij had een export bedrijf en zij werkte vroeger in de sex industrie.

Na het eten met hun naar een kroeg geweest waar ik ook weer bekende van gisteren avond tegen kwam. En het werd natuurlijk weer een heel late avond.