Puno naar Copacabana (145 km)

Van morgen eerst naar het consulaat van Bolivia om een visum te regelen. Voor sommige nationaliteiten zijn deze duurder aan de grens. Een Amerikaan betaald $135 bijvoorbeeld. Maar de vriendelijke consulaat medewerker zegt dat ik gewoon naar de grens kan en daar een stempel krijg. Lang leven het Nederlandse paspoort. Bij de Peruaanse douane loopt alles soepel. Ik heb de ergste verhalen gelezen op internet, maar voor mij gaat het prima. Een babbeltje in mijn beste spaans en wat foto's doen wonderen. Ik krijg zelfs een glas cola aangeboden. Aan de Boliviaanse kant gaat het ook prima. Ik hoef nergens voor te betalen en er is eindelijk ook geen verplichte verzekering. Het is alleen even wachten want de grens en douane zijn een uurtje met lunch pauze. De hoeveelheid goederen die in dit uurtje over de slagboom wordt getild is enorm. Na de grens is het nog maar 8 km naar Copacabana. Hier een hotel met parkeer gelegenheid gevonden. Eerst wat uitgerust en om 10 uur nog maar even wat gaan eten. Forel uit het Titikaka meer is heerlijk. Daarna naar de kroeg en even voor 12 uur naar het strand waar iedereen is verzamelt. Het is wel een beetje een raar gevoel, oud en nieuw tussen honderden mensen, maar geen één bekende. Na veel vuurwerk op het kleine strandje gaat het feest verder bij een hostel in de hoofdstraat. Hier veel gedans en drank rond een vuurtje op het midden van de binnenplaats. En het werd laat.

Cusco naar Puno (390 km)

Na een wat trage start dan toch eindelijk vertrokken uit Cusco. Ik neem de via-express en dat is niet de beste keuze. Bagger gaten en vrachtwagens. Gelukkig kom ik een tijdje op een goede weg. Na een uurtje haal ik de fietsers in die twee uur eerder uit het hostel zijn vertrokken. We stoppen en nemen nog even afscheid onder het genot van een broodje dat ik ze heb meegenomen. Dan is het verder naar Puno. Op de hoogvlakte wordt het weer snel slechter. Regen, wind, hagel en onweer. Ik zie de trein die ik 15 jaar eerder heb genomen langs komen. En beland rond 5 uur in Juliaca. Hier komt de trein ook doorheen en moet langzaam omdat er langs/op de rails een markt is. Toch gaat de trein een stuk sneller als ik. Het verkeer is verschrikkelijk. Ik stop dus maar even en koop een snack bij een kraampje. Hierna door naar Puno waar ik tegen het donker en in zware regen aan kom. Een Ausie had een hotel door gegeven en daar dus maar de motor in de lobby naar binnen gereden. Puno is niet veel meer dan de toegang tot het Titikaka meer. En het werd dan ook geen late avond.

Cusco

Vandaag is mijn verjaardag. De bericht met felicitaties zijn de gehele nacht door gegaan. Van harte bedankt aan iedereen. Nog maar even wat extra foto's op de blog gezet. Bill een bekende van de boot is vandaag ook aan komen rijden. Er wordt voor mij een heerlijk diner klaar gemaakt. En gezamenlijk met andere gasten in het hostel hebben we een feestje met taart als dessert. 

Cusco

Een rustig dagje. Even aan de hoogte wennen. Ik zit hier ten slotte op ruim 3400 meter. En dat kan je best merken. Wat door de stad gelopen en de foto's wat bij gewerkt. Later met een groepje wezen eten bij Paddy's de hoogst gelegen Ierse pub ter wereld. 

Chalhuanca naar Cusco (315 km)

Eerst maar de wintervoering in mijn motor kleding gedaan, want het was wel erg koud gisteren. Maar dan zal je net zien, van af hier volg ik een riviertje naar beneden en is het al snel 28 graden. Maar het is schitterend rijden alleen de laatste 30 km voor Cusco zitten er wat rechte stukken in de weg. Verder is het één lange bocht van 300 km die alle kanten op gaat. Bij het hostel zie ik de motor van Arun al op de binnen plaats staan maar vraag me af hoe hij die trap af is gereden. Daar komt al snel een antwoord op als de eigenaar een grote houten plaat te voorschijn haalt en ik ook naar binnen rij. 

Nazca naar Chalhuanca (344 km)

Het is 6:30 als de wekker gaat. Opstaan en alvast inpakken. Om 7:15 zit ik voor mijn hotel te wachten op de pick-up.  Om exact 7:30 wordt ik opgehaald, dat begint dus goed. Aangekomen op het vliegveldje wordt ik gevraagd om op een weegschaal te gaan staan. Deze geeft 79 kilo aan. De vlucht is prima, maar sommige figuren zijn moeilijk zichtbaar. Gelukkig heb ik de foto's nog. Na de vlucht terug naar het hotel en inpakken en weg wezen. Ik vergeet te tanken, wat geen probleem hoeft te zijn want ik zit nog voor 2/3 vol. Echter geeft de GPS aan dat het volgende tankstation 600 km verderop is. Toch maar even gestopt bij een wegwerker om te vragen of er in de beurt benzine is. Hij zegt dat er na 5 km een dorp is. Deze 5 km worden er 10. En bij het dorp zeggen ze een 1/2 km verder wat nog eens 3 km was. Maar hier toch maar even 2 gallon bij een restaurant gekocht. Ik kan weer zo'n 500 km verder komen. De weg gaat omhoog en al snel zit ik op 4200 meter. Het is hier koud vergeleken met de woestijn van Nazca, maar wel heel erg mooi. Behalve mooi is h erg verlaten, maar hopen dat ik onderweg een hotel kan vinden. Cuzco is 640 km en dat is een beetje te ver in één dag op deze wegen. Als ik boven de 4000 meter kom wordt het koud. En op 4550 meter is het maar 8 graden. Dus snel even de wintervoering in de jas gedaan en de winterhandschoenen er bij gepakt. Als ik om bijna 5 uur in Chalhuanca aan kom snel op zoek naar een hotel. Gelukkig zijn er meerdere en ook één met een binnen plaats zodat ik de motor kwijt kan. Even wat gegeten en dan vroeg naar bed. Er is hier toch niets te beleven en het was een lange dag.    

Paracas naar Nazca (226 km)

Arun is vanmorgen al vroeg vertrokken naar Cuzco. Ik doe het wat rustiger aan en ga vandaag eerst naar Nazca. Onderweg bij Ica evenafgeslagen om naar een oase midden in de woestijn te gaan. Het is een leuke plek maar met veel hostels. Een prima plek om te sandboarden, maar dat laat ik maar even voor wat het is. Op straat bij de oase wordt ik door een Engels lerares gevraagd of ik wat wilde oefenen met haar studenten. Dus een kort praatje en een foto. En daarna weer verder. Mijn motor had ik achter gelaten bij een paar mannen die om 10 uur al aan de rum zaten. Wel eerst een praatje met ze gemaakt en een rum cola afgeslagen. Toen ik terug kwam zeiden ze dat iemand mijn helm had willen jatten, maar dat ze dat voorkomen hadden. Dus gelukkig met helm verder naar Nazca. Onderweg kom ik een uitkijktoren tegen met zicht op twee figuren van de Nazca lines. Dus even omhoog voor een foto. Ze zijn echter niet super zichtbaar. Morgen toch maar even met een vliegtuig kijken. In Nazca kom ik aan bij hotel Brabant dat door een Nederlander wordt gerunt. Maar ze hebben geen ruimte voor de motor, dus het feest gaat niet door. Het maakt me niet uit waar ik moet slapen, als mijn schatje maar veilig staat. Op zoek gegaan en een vlucht over de Nazca lines geboekt voor morgen ochtend. Ik word om 7:30 opgehaald en kan daarna dus nog een stukje rijden richting Cuzco. Nog even alle accu's van de camera's opgeladen, want die moeten het wel doen natuurlijk. 

Lima naar Paracas (255 km)

Lima uitrijden gaat gelukkig wat makkelijker als er in. We zitten al aan de zuid kant en zijn met een klein uurtje de stad uit.  Als we na een ritje van vier uur in Paracas aan komen blijkt dit een echt touristen ort te zijn. We zetten de motoren neer en nadat een lokale verkoopster had gezegd dat het hier veilig was zijn we een bakkie gaan doen op de boulevard. Als we daar weer weg gaan op zoek naar een hostel stop er een auto naast ons. Het is de New Sealandse die ik in Banos heb leren kennen. Zij heeft hier een restaurant, het restaurant waar we zojuist een heerlijke cappuccino hebben genuttigd. Zij wijst ons naar een hostel aan de overkant van de straat. Na wat overredingskracht en verplaatsen van wat stoelen en tafels, kunnen hier onze motoren naar binnen rijden. De kust levert een mooie zonsondergang op. De laatste aan de Pacific voor ons voor een lange tijd, vanaf hier is het landinwaarts. Nog wat foto's gemaakt van een tamme pelikaan. En een heerlijk diner op.

Lima

Vanmorgen vroeg op, ik was dan ook om half negen al naar bed gisteren. We besluiten nog maar een dagje te blijven in Lima. Even naar de locale Touratech dealer voor een paar handle bar risers. Dat maakt het stuur wat hoger zodat ik beter staand kan rijden. Dit is nog wel eens nodig op de ondergrond hier en verderop. Na de montage boodschappen gedaan voor ons eigen gemaakt diner. Maar uit eten was toch goedkoper geweest achteraf. Wel een heerlijke spaghetti gegeten. Na een douche de stad ingegaan voor een drankje. Samen met Arun en Katherine, een Peruaanse uit het noorden van Peru.

Lima

Vandaag op zoek gegaan naar nieuwe remschoenen. Gelukkig met hulp van Martin, een Duitser die nu 3 jaar en 8 maanden onderweg is, diverse motor shops gevonden. En de juiste remschoenen. Daarna de blog wat bij gewerkt en vroeg naar bed. Ik voel me even niet zo lekker en heb koppijn. Maar dat gaat wel weer over na een goede nachtrust. 

Huaraz naar Lima (417 km)

Een lange rit vandaag, meer dan 400 km. Het gaat vanuit de bergen terug naar de kust. Hier is het weer saai met woestijn aan beide zijden van de weg, maar het schiet wel lekker op. Op 80 km voor onze bestemming stoppen we nog even en Arun zegt nog een uurtje en dan zijn we er. Dit bleek een beetje mis. 30 km voor onze bestemming begon de stad en al snel zaten we in één grote file. En het verkeer in Lima is verschrikkelijk. In de rest van onze trip kwamen de auto's wel tot 2 cm van je af rijden, maar hier proberen ze je echt letterlijk van de weg af te rijden. Je moet dus zeker je mannetje staan hier. Op een gegeven moment geeft een buschauffeur bij een stoplicht aan dat hij voor mij langs gaat. Ik geef hem duidelijk aan dat dit niet gaat gebeuren en met veel tegen zin zit hij even later dus achter mij. Na vier uur in de file zijn we eindelijk op onze bestemming, echter is het adres geen hostel. Maar even verderop vinden we er toch één met goede parkeergelegenheid. Hier is ook een Duitser die al bijna vier jaar op de motor over de wereld rijd. Hij wacht tot zijn motor gerepareerd is. Ook hij reed hier in de file en was het zo zat dat hij even aan de kant gestopt is. Een taxi chauffeur vond zijn motor daar niet op de juiste plek staan en heeft hem dus maar even met zijn bumper verder op geduwd. De schade was flink. 

Huanchaco naar Huaraz (379 km)

We rijden vanaf de kust de bergen in vandaag. Na ongeveer 100 km houd het asfalt op maar de weg gaat door. Dus wij ook, alleen wat minder snel dan daarvoor. Gelukkig is het een redelijk goede gravel weg met hier en daar een tunneltje. Na ongeveer 80 km toch weer asfalt, wat best lekker is en komen we toch nog voor het donker in Huaraz aan. Na een prachtig stukje rijden door de bergen.

Pimentel naar Huanchaco (220 km)

Voor het bepakken van de bagage trek ik mijn gewone kleren en schoenen meestal aan omdat de motor kleding te warm is. Zo ook vandaag. Als ik mij ga om kleden en mijn schoenen uittrek zie ik iets in mijn schoen liggen. Het is al sinter Klaas geweest dus ben benieuwd wat het is, het lijkt op een blaadje. Als ik het eruit haal blijkt het een Schorpioen te zijn. Dood want ik had er al even opgelopen. Bij nader onderzoek van mijn hiel zag ik wel een plekje waar ik gestoken was, maar geen verdere problemen. Nog een lang afscheid van onze gastheren met de diverse foto's. En dan op weg verder langs de kust. Het landschap veranderd hier nauwelijks. Woestijn aan beide zijden van de weg. We moeten nog even pinnen en omdat niet in de grote stad Trujillo te hoeven doen besluiten we naar Huanchaco te rijden om daar te lunchen en te pinnen. Daar aangekomen blijkt het een typisch surf/strand plaatsje te zijn. En we zijn het er snel over eens, hier blijven we voor de nacht. Al snel een hostel gevonden en daar de achterrem schoenen maar weer eens vervangen. Even later zien we ook Bill weer, een Ausie die ook op de boot zat. Bij hun hostel wat gedronken en gegeten. Weer een prima dag.

Piura naar Pimentel (244 km)

Na een saaie rit komen we in Chiclayo aan. Hier gaan we op zoek naar een overnachtingsplek maar kunnen niets vinden waar we onze motoren goed kwijt kunnen. Dus besluiten we maar naar de kust te rijden, daar is altijd wel wat. In Pimentel vinden we net buiten het dorp een hippie kamp "Katuwira".  Ze hebben hier wat hutten gemaakt in de vorm van piramides en besluiten er één van te nemen. We zijn de eerste gasten deze maand zie ik als we ons in een boek moeten inschrijven. De eigenaar is een Peruaan met een Japanse moeder en spreekt ook nog goed Engels. We brengen de avond door in zijn onderkomen en drinken en kletsen wat. We krijgen ook nog wat patches uit Japan die allerlei pijntjes zouden verlichten. En dat nemen we graag aan, genoeg pijntjes na zo veel kilometer. 

Loja naar Piura (363 km)

Eerst nog een stukje rijden in Ecuador. We zijn gisteren van de jungle de bergen in gereden en rijden vandaag van de dik beboste beregen de droogte in. De verandering van het landschap is opzienbarend. Bij een militaire controlepost raken we aan de praat met de locale officier. Hij is luitenant en heet Marco. We krijgen een mango en eten die ter plaatse op. Marco spreekt prima Engels en dat komt goed uit aangezien mijn Spaans niet verder komt dan 'Quattro cerveza'. En dat valt niet mee als je als enige drinkt. Maar na een goed gesprek en de nodige foto's snel door naar Peru. Alweer een ander land en dus een grens overgang. Wat slechte ervaringen gelezen over deze grens. Maar het verliep allemaal vrij soepel. Aan de Ecuadoraanse kant stoppen en naar imigracion waar je een formuliertje krijgt dat je in moet vullen. Dan terug met het formuliertje en je wordt het land uit gestempeld in je paspoort. 8 meter verder naar douane waar je een formulier van de tijdelijke import inlevert, niet het formulier waar de politie naar vraagt als ze je stoppen. Maar dat werkt allemaal prima. En nu de brug over naar Peru. Hier staat een controlepost. De motoren bij de controlepost geparkeerd en door de douanebeambte naar imigracion verwezen. Hier de stempel gehaald voor Peru. Ik vraag om de langste tijd mogelijk en krijg 180 dagen. Nu naar de douane on het volgende hokje. Hier wordt de tijdelijke import papieren geregeld, zonder problemen. En het mooiste is alles is gratis en geen lange rijen. We worden nog wel even gevraagd om een verzekering af te sluiten. Dat kan bij het restaurant 100 meter terug. Hier worden we gevraagd om het restaurant heen te lopen en komen daar in de woon kamer van de eigenaar. Hij stopt een stekker in het stopcontact. En opeens staat daar een verlichte balie van SOAT, de officiële verzekeraar van zo wat heel zuid Amerika. De verzekering is wel wat duur $35 voor een maand. Na dit geregeld te hebben kunnen we na iets meer dan een uurtje op pad in Peru. Eerst in Tambo Grande op zoek naar een hotel, maar toch maar door gereden  naar Piura. Hier een hotel gevonden, maar we moeten de motoren vandaag in de parking zetten want de deur opening is echt niet breed genoeg voor onze schatjes. Eindelijk na veel zoeken een restaurant gevondendie naast 30 kip gerechten ook nog iets anders heeft. En daarna een prima plek voor vier biertjes gevonden. Weer een perfecte dag. 

Milon naar Loja (274 km)

Alweer uitgeslapen. Daarna ontbijt bonen, rijst en een kippenpoot. Daarna maar besloten om naar Loja te rijden vandaag. Een ritje van even 250 km. Onderweg bij een waterval wat video geschoten. In Loja al snel een hotel gevonden waar de motoren naar binnen kunnen. Het is wel een beetje krap maar het gaat. Snel even douchen en dan op zoek naar een restaurant. Alweer kip het begint een beetje een sleur te worden morgen eens op zoek naar wat anders. Daarna nog even naar een bar. We worden gevraagd om $1,50 te betalen voor de artiest die op trad. Maar artiest was toch wel een beetje een te groot woord voor deze Amerikaan die een beetje op zijn gitaar zat te tokkelen. Alleen het personeel van de bar vond het geweldig. 

Banos naar Limon (331 km)

Vanmorgen eerst een goed ontbijt en daarna op pad. Het is een mooie afdaling vanuit de bergen naar de Amazone Jungle. Dat is weer eens wat anders dan alleen maar berg weggetjes. In een klein plaatsje gestopt voor lunch. En toen verder naar het zuiden. Om 4 uur slaan we de weg in naar Cueca. Dit blijkt geen mooie asfalt weg te zijn maar een pad met allemaal losse keien. Even aan een medeweggebruiker gevraagd hoe het zat. We zaten inderdaad op de goede weg maar deze zou de komende 2 uur zo blijven. Om niet in het donker op dit gravelpad te rijden zijn we maar omgekeerd. Bij een restaurantje gestopt om de nieuwe strategie te bepalen. Een vrouw bij het restaurant bied ons aan om bij haar thuis te slapen, dat slaan we natuurlijk niet af een gratis slaapplaats met parkeer gelegenheid voor de motoren natuurlijk. Anders gaat de deal niet door. Jeanette heeft een leuk huis dat veel te groot is voor een gescheiden vrouw alleen. En de motoren kunnen achter het hek bij de buren. Aan huis is er ook nog een kapsalon / pedicure. Alwaar we de nagel behandeling van Carry, een plaatselijke schoonheid, bijwonen. Dus aan cultuur geen gebrek op deze reis. Een rondleiding door de stad gehad en daarna naar de plaatselijk pizzeria. Dat tevens ook als dancing dienst doet in de kelder. De rest van de avond rondje gereden door het dorp. 

Quito naar Banos (217 km)

Vandaag maar 200 km dus eerst even een ontbijtje. De muggen spray die ik in Alaska gekocht heb is gaan lekken in mijn tas en is het rubber op gaan lossen. Dus goed afgespoeld onder de douche en daarna de weke stukken met ducttape afgeplakt. Alles weer ingepakt en onderweg. Eerst even bij de BMW dealer langs voor wat verbeteringen aan mijn motor, maar helaas hadden ze de onderdelen niet. Dus dan maar naar het zuiden. Onderweg raak ik Arun kwijt in het verkeer, maar we weten beide dat we naar Banos gaan dus dat komt wel weer goed. Banos is het nummer 1 vakantie dorp van Ecuador. Er zijn thermale baden en je kunt ver van allerlei activiteiten uitoefenen. Er zijn veel hotels dus de prijzen zijn laag. Ik vind een privé kamer met douche en warm water voor $ 8 per nacht. Contact gehad met Arun, hij zit in een ander hotel maar we zien elkaar weer voor het eten. Eerst even een biertje en dan verder. Na het eten nog even terug naar de bar.  Daar een Venesulaan, een Nieuw Zeelandse en en Nederlands ontmoet en het was nog lang onrustig.

Ibarra naar Quito (213 km)

Vandaag staat in het teken van de evenaar. Onderweg zijn we opzoek naar een groot monument langs de weg, maar er is in het geheel niets dat aan geeft dat we de evenaar oversteken. Dan zal het wel op de andere weg zijn dus wij terug, zonder Chris, hij rijdt verder naar het zuiden. Ook hier valt het niet mee om iets te vinden, maar daar is het dan eindelijk toch. En we maken er een sessie van met foto's en video. Na deze mijlpaal op onze reis zaken we verder af naar Quito. Hier vinden we een hostel met parking. En hebben een prima diner in een restaurant op de vijfde verdieping van waar uit je een prachtig overzicht over de oude binnen stad hebt. 

San Juan naar Ibarra (149 km)

Op naar Ecuador. Colombia is prachtig maar de reis gaat verder en vandaag staat de grens naar Ecuador op het menu. De rit naar de grens is kort dus we komen ongeveer 8:30 aan bij de Colombiaanse douane. Hier moet je de import papieren inleveren en dat is het dan, geen stempel in je paspoort, niets. Door naar imigraciones om het land uit gestempeld te worden. Voor mij is dat zo gebeurt, maar Arun moet nog een uurtje binnen wachten. Het blijkt dat Interpol een arrestatie bevel heeft uitgebracht op een naam genoot van hem. Na wat verder onderzoek blijkt alles in orde en mogen we verder. Tijdens het wachten is ook Pavel aan komen rijden. Pavel is een Tsjech die op een 350cc een rondje om de wereld rijd. We kennen hem nog van de boot tussen Panama en Colombia. Dus nu met zijn drieën naar Ecuador. Daar eerst een stempel halen bij imigraciones dan naar de douane voor de motor. Hier moeten copies van alle documenten ingeleverd worden, dus ook de pagina met de net verkregen stempel. Dus naar de copyshop. Dan moeten we ook eerst een verzekering afsluiten voor de motor. Hierna is het nog niet goed want deze verzekering moet ook gecopyeerd worden. Dus je snap het al een uurtje of drie ben je zo zoet. Maar het weer is goed en op dese hoogte is het niet meer zo warm als in centraal America waar je je kapot zwete. Onder tussen is er ook een Australiër op een motor aan komen rijden en we rijden nu met vier man verder. Na een goede lunch weer verder en al snel zijn we Pavel kwijt. Berg op gaat de 350cc niet echt rap en hij had ook gezegd dat we door moesten rijden. In Ibarra een hostel gevonden en met Chris, de Australiër, een biertje gedaan. 

Popayan naar San Juan (319 km)

Vanmorgen vroeg vertrokken want het wordt een lange dag naar Pasto. Maar eindelijk in Past aangekomen valt het niet mee om hier een slaapplaats met veilige parkeergelegenheid te vinden. We besluiten dus maar door te rijden richting de grens. Onderweg komen we een leuk dorpje tegen waar van alles aan de hand is op het plein. Hier even gestopt om te kijken en al gauw waren wij weer de grootste bezienswaardigheid van het dorp. De sfeer beviel wel dus maar gevraagd of er hier ook een hotel was. Dus daar zitten we nu. Allebij een privé kamer en veilige motorstalling voor het totale bedrag van €6,50 p.p. Nog even gegeten op het feest terrein en daarna nog een paar biertjes. Dat volstaat weer voor vandaag.