Chiquimula naar Copan (62 km)

Vandaag een kort ritje maar wel weer een grens overgang. Dankzij wat voorbereidend werk, op internet verhalen van anderen lezen, verliep deze grens vrij soepel. Na ongeveer 2 uur was alles in orde en dat zonder enige helpers. Ik begin het te leren. In Copan aangekomen zag ik Djin's motor al voor een hotel staan. Hier ook een kamer genomen en gelijk door gelopen naar de ruines. Hier was het heerlijk rustig en ik had het rijk alleen, wat prachtige foto's opgeleverd heeft zonder enige andere toerist. 's-Avonds bij de chinees gaan eten en ook hier zijn de porties voor een week. Later op de avond tot diep in de nacht in de kroeg gezeten. Dus morgen misschien maar niet op de motor stappen en hier een dagje blijven.

Antigua naar Chiquimula. (234 km)

Vannacht klote geslapen, na 2 uur was ik al weer waker en kon niet meer in slaap komen. Dus helemaal gebroken toen ik opstond. We reden vanuit Antigua al snel de file in bij Guatamala City. Dat schoot niet echt op. Bij het uitrijden van de stad zag ik ook opeens dat Djin niet meer achter me zat normaal stop ik bij elke afslag tot hij er bij is maar dat was in deze drukte geen optie. Dus verder maar de afgesproken weg gevolgd. Dit was niet het beste plan achter af gezien. De weg die we uitgekozen hadden, CA-18, bleek niet meer als een karrenspoor. Het afleggen van de eerste 100 km duurde dan ook 5 uur. Inclusief de 10 minuten die het duurde om de motor weer overeind te krijgen. Bij het doorkruisen van een stroompje gaf ik iets te weinig gas bij het eruit komen, de motor sloeg af en aangezien het in een bocht was ging ik gelijk om. Weer vergeten om een foto te nemen, maar ik heb wel alles op video. De motor is net te zwaar om met alle bepakking erop op te tillen. Zoals ik al eerder schreef 330 kg schoon aan de haak. Maar als ik een tas en twee rollen eraf haal gaat het prima. Later op de dag werd de weg gelukkig af en toe wat beter en er zaten zelfs stukken asfalt tussen. Om 18:30 was dan eindelijk bij mijn hotel in Chiquimula. Een prima hotel in het centrum. Even een burito gegeten en een paar biertjes bij de buurtsuper gehaald en deze op het plein opgedronken. Zo doen ze dat hier en het is veel goedkoper dan een bar. Dat kwam goed uit want ik zat aan mijn laatste Quezales en had geen zin om nog voor een paar euro te gaan pinnen. Helemaal verrot van een zware dag maar vroeg gaan slapen.

San Martin Sacatepequez naar Antigua (196 km)

Gelukkig is de bewolking wat hoger vandaag en rijden we in redelijk weer verder. Via allerlei leuke weggetjes klimmen we verder omhoog tot boven de 3000 meter. Soms goede weg maar vaak zeer slecht, maar het blijft leuk. Ook was er weer een stuk weg en een brug weggeslagen door de regen. Wat weer een leuke rivier crossing opleverde. Gelukkig was er ondertussen een lokale motorrijder aangesloten die de beste plek aanwees om door de rivier te rijden. Voor de lunch in Panajachel gestopt. Een plaatsje waar ik lang geleden al eens met Ron ben geweest. Daarna door naar Antigua, ook al een bekende plaats voor mij. Dit is een stadje waar iedereen heen komt om Spaans te studeren. Het is voor het eerst sinds enkele dagen dat niet de enige buitenlanders in de verre omtrek zijn. Onze serveerster komt uit Namen, bij onze zuiderburen, en is natuurlijk Spaans aan het studeren. Eindelijk ook weer een fatsoenlijke kroeg hier, niet dat de andere kroegen niet fatsoenlijk waren, ze waren er gewoon niet. 

Tapachula naar San Martin Sacatepequez (118 km)

Vanmorgen eerst een ontbijt genomen en daarna op zoek naar Malarone, een medicijn tegen malaria. Maar dat is hier niet te vinden. Dan maar in Costa Rica kijken. Het viel nog niet mee om de grens te vinden maar uiteindelijk is het toch gelukt. Aan de Mexicaanse kant de fixers van ons af kunnen houden. Bij het uitstempelen uit Mexico begonnen ze dat ik weer 295 peso's moest betalen ook al had ik al bij binnenkomst mijn visum betaald en die ook aan hun gegeven. Na veel geouwehoer bleek dat ze nog een ander blaadje wilden zien waarop stond dat ik betaald had voor het visum dat ik aan hun gegeven had. Veel gezeik maar toch eindelijk het land uit. Nu kwam de volgende hindernis, Guatamala binnen. Het begint met het desinfecteren van de motor, €1, dan 20 meter veder een stempel halen in je paspoort, gratis. Dan 100 meter verder het echte werk. Paspoort, rijbewijs, kenteken en overal copies van zelf een copy van je Mexico tourist visum dat je net hebt ingeleverd. Dan gaan ze papier werk doen, ongeveer een half uur, dan €15 betalen bij het bank loket aan de overkant. Terug en het papierwerk afmaken. Veel gedoe maar om 13:45 rijden we dan toch de slagboom door. Onze fixer nog even €5 gegeven en snel weg. De wegen hier doen je ook al aan Beemster kaas denken, de lekkerste weg zit tussen de gaten. Even buiten de stad gestopt voor lunch en wat te drinken, want we hebben ons rot gezweten bij de grens, het is hier toch zo'n 38 graden. Tijdens de lunch begon het licht te mieseren. Maar tijdens het vervolg van onze rit veranderde dit al snel in een tropische stortbui. Gelukkig ging deze na een klein uurtje weer over en kwamen we op een prachtige weg met een perfect wegdek, regelrecht de bergen in. Op 1300 meter hoogte reden we dan ook de wolken in. Ik dacht dat e zo wel weer gingen dalen maar de komende 2 uur reden we alleen maar omhoog, met een snelheid van 20 á 30 km/ u want in de wolken was het zicht echt bar slecht. Waarschijnlijk zijn we langs de mooiste uitzichten van de reis gereden, maar meer als 5 meter konden we niet voor ons kijken. En dan heb je natuurlijk auto's die midden op de weg stoppen met hun gevaren lichten aan, en erger nog de auto's zonder enige verlichting. Op 2500 meter hoogte maar gestopt en een hotel ingestapt. Morgen weer een dag. 

Tapanatepec naar Tapachula (343 km)

Vandaag is er alleen een snelweg mogelijk. Tot nu toe heb ik deze zo veel mogelijk gemeden, maar vandaag klinkt het wel aardig. Dan zijn we een beetje bij tijds in Tapachula. Ook door de overgang van zomer naar wintertijd zijn we al vroeg op weg. Snelweg betekent hier echter alleen gescheiden weghelften. Er zijn nog steeds genoeg gaten. Maar de topes, zoals de snelheiddrempels hier heten, ontbreken ook en dat is een prettige gewaarwording. Na echt duizenden van deze dingen, soms geheel onzichtbaar zodat je er met een kleine 100 km/u overheen knalt, is dit echt lekker vlot rijden. Onderweg stop ik even voor een pauze en zie dat ik naast een weegbrug sta. Even gevraagd of ik er op mocht en dat was natuurlijk geen probleem. Als je met zo een motor op pad bent in deze landen is alles mogelijk. Dus de brug op gereden en de meter gaf 330 kg aan, zonder mij erop. Niet slecht, vol beladen en zo juist getankt. Maar voor het echte zware werk misschien toch nog wat aan de zware kant. Vooral als je straks in het zand 10 keer per dag onderuit gaat en de boel weer overeind moet krijgen. Even buiten Huixta, nog minimaal 60 km van de grens springen er twee fixers op de weg en stoppen ons. Ze vertellen dat we een kilometer terug moeten rijden om onze tijdelijke import, à $400, terug te vorderen. Ze willen gelijk achterop om de weg te wijzen. Dat kan ik voorkomen en rij snel bij ze weg. Bij de douane loopt alles soepel en ik krijg snel mijn geld terug. Nog wel even door de controle en daar worden we natuurlijk staande gehouden. De vrouw van de douane, best een lekker ding, sprak goed Engels en vertelde ons rond uit over haar reis naar Europa van afgelopen jaar en hoe zeer ze het naar haar zin had gehad in Amsterdam. Dus dat liep ook weer gesmeerd. Waar een Nederlands paspoort en natuurlijk een heleboel charme al niet goed voor is. Helaas moest ze tot laat werken en dan nog een uur naar huis rijden, anders konden we nog even gaan stappen vanavond. Even later kwamen we weer op de plek waar de fixers stonden. Natuurlijk probeerde ze weer ons aan te houden om geld te vragen, maar de tactiek van eerst afremmen, dan recht op ze afrijden zodat ze weg moeten springen, een slinger de andere kant op en dan het gas erop, gaf ze het na kijken. In Tapachula een simpel hotel gevonden dat er niet moeilijk over doet dat ze geen warm water hebben, de douche heeft gewoon één kraan. Twee dagen terug hadden we een prima douche met mengkraan, echter de leiding naar zowel de warme als de koude kraan waren één en de zelfde. Helaas begint het in de avond stevig te regenen en is hier op Zondag niets te beleven. Nog wel even een handwasje gedaan.  Maar het wordt niet echt schoner en zeker niet droog in dit natte weer. Aan de overkant van de straat zit een simpel restaurant, maar het eten is prima. Later op de avond mijn Spaans nog wat opgehaald bij een drankje met onze buren, twee zussen uit Guatamala.   

Puerto Angel naar Tapanatepec (343 km)

Eerst ontbeten in het hotel. Dat hadden we er bij geregeld, want als je bijna €17 betaald voor een tweepersoonskamer mag je dat toch wel verwachten. Daarna nog even ketting onderhoud en op pad. Op de weg zag ik een groen lintje voorbij waaien. Toen ik er echter bijna overheen reed keerde het op eens om. De eerste slang, wel al veel hagedissen bijna of geheel overreden, maar dit was nieuw. In Tapanatepec een prima hotel gevonden. Ook hier mochten we de motoren weer naar binnen rijden. Dat begint een beetje een gewoonte te worden. Na een wel verdiende douche met eindelijk warm water een restaurant gevonden. We hadden geluk, ze hadden kip, en dat was het. Wel een prima maaltijd met spaghetti als voorafje. Daarna op zoek naar een kroeg het is ten slotte zaterdag. Maar die blijkt hier in het dorp niet te zijn. 

Pinotepa Nacional naar Puerto Angel (215 km)

Vanmorgen eerst de stad ingegaan voor ontbijt. Daarna rustig de spullen ingepakt en om 11 uur gaan rijden. Vanmorgen eerst een test gedaan met een opblaasbaar kussen op het zadel. De kilometers gaan toch tellen en het achterwerk steeds meer protesteren. Het is even zoeken naar de juiste positie en de juiste hoeveelheid lucht. Te veel en je glijd steeds heen en weer, te weinig en het helpt niet. Ik weet dat je met je kont naar je motor moet luisteren, maar op deze wegen is het net een vrouw die niet op wil houden met kletsen. Sorry voor dit stereo type maar niemand hoeft zich aangesproken te voelen natuurlijk. Op eens zie ik Djin aan de kant van de weg staan en we rijden gezamenlijk weer verder. Even voor Puerto Angel gaan we de hoofdweg af en komen op een prachtig bochtig weggetje. We rijden langs Zipolate of zo iets, een echte tourist trap, en vinden een hotel in Puerto Angel. De neef van de eigenares spreekt Engels en dat laat hij weten ook.  Hij is eigenlijk kunstenaar maar helpt de helft van het jaar in het familiehotel. Lekkere verse vis gegeten, die is hier vanmiddag aan wal gebracht door één van de vele vissers hier. Verder is het hoer als op veel plaatsen laag seizoen. En er is niets triester als een vakantieplaats in laag seizoen. Veel tenten en geen gasten. Maar we maken er het beste van. 

Acapulco naar Pinotepa Nacional (265 km)

Vanmorgen uitgeslapen, Djin zijn koplamp doet het niet en laat hier vandaag naar kijken. Toen hij om 12 uur nog niet terug was ben ik maar alvast gaan rijden. Dan kan ik het stuk naar Salina Cruz in 3 kortere dagen doen ipv 2 lange. Acapulco uit komen viel nog niet mee. Door de vele wegwerkzaamheden na de overstromingen staat het verkeer overal vast. En de weg is soms meer gat als wegdek. Ook het ontbreken van putdeksels maakt het een flinke uitdaging. De eerste 10 km kost dan ook bijna een uur. In totaal ruim 5 uur gereden om 250 km af te leggen. In Pinotepa Nacional gestopt voor vandaag. De tent nog even te drogen gehangen, die was nog een beetje nat van enkele dagen terug. 

Playa Azul naar Acapulco (355 km)

Het begon vandaag met een prima weg. Echter in de middag begon het licht te regenen. Om 30 km af te snijden toch maar even een tol weg gepakt. Hier begon echter de ellende. Door een stortvloed van regen enkele weken geleden zijn gebouwen, bruggen en wegen weggevaagd. De wegen zijn voorlopig met zand weer berijdbaar gemaakt, maar door de regen is het één groot modderbad. Gelukkig komen we er beide goed doorheen. Djin legt nog wel even zijn motor neer bij een benzinestation en ik doe het ook nog een keer bij het hotel in Acapulco. Dat is nummer 4 voor mij, ik kan de tel nog bijhouden. Als we net in het hotel zijn gaat mijn telefoon, het is Edwin, ze zitten nog 35 km van Acapulco en komen ook naar ons hotel. Na een dure maaltijd nog een paar Mega (1,2 liter) Corona's weg gewerkt. En daarna een tochtje door de stad gemaakt in een taxi. Dat zijn hier nog allemaal Kevers. 

Manzanillo naar Playa Azul (332 km)

Vandaag afscheid genomen van Edwin en Mirjam. Zij gaan het wat rustiger aan doen en nemen de boot 3 weken later. Dus samen met Djin door naar het zuiden. Het was vandaag bochtjes oefen dag. Gelukkig was het rustig op deze weg en konden we nog aardig doorrijden. In Playa Azul gestopt want dat klonk wel aardig. Het is een leuke badplaats maar erg rustig op dit moment. We zijn dan ook de enige gasten in ons hotel met toch minimaal 40 kamers. Dus de pompen van het zwembad zijn weer aangezet en we hebben de boel voor ons zelf. Aan het strand nog wat garnalen en een paar Corona's weggekopt. En morgen weer verder. 

Puerto Vallarta naar Manzanillo (272 km)

Komt nog

San Blas naar Puerto Vallarta (160 km)

De tent maar ingepakt. Nog niet helemaal droog maar in dit tropisch klimaat droogt niets. Daarna gaan rijden naar Puerto Vallarta. De laatste 50 km was echt bocht, na bocht, na bocht. Prachtig rijden maar zeer vermoeiend. In Puerto Vallarta de luxe resorts maar voorbij gereden en in het oude stadsdeel een de kust een hotel gevonden. Snel de spullen van de motor gehaald en naar het stand. 

Mazatlan naar San Blas (278 km)

Lekker gereden en aangekomen in San Blas een echt toeristen stadje aan de kust. Na wat zoeken en een plas die toch dieper was dan hij leek, gewoon goed gegaan hoor, een  camping gevonden. We waren natuurlijk de enige gasten en dat is logisch want je dreef je tent uit, de gehele nacht door. De hitte was niet te harden. Na een maaltijd aan het strand nog even een laatste biertje gedaan met Phil. Hij vindt het allemaal te snel gaan en blijft morgen in San Blas om uit te rusten.

Mazatlan (10 km)

Eerst naar het ontbijt buffet maar dat was niet veel beter dan gisteren avond. Als de boot aankomt is het eerst wachten tot we naar het auto dek mogen en daar aangekomen begint het zweten gelijk weer. Maar enige tijd later rijden we dan toch de boot af. Daarna op zoek naar het hostel waar Djin al 5 dagen op ons wacht. Helaas weet de GPS niet dat er hier één richting verkeer is en wij dus ook niet, gewoon door gaan. Ook zijn de straten hier halver wege afgesloten, maar met de motor is dat geen probleem, om rijden, echt niet. Het hostel ziet er prima uit en snel een duik in het zwembad genomen. Deze was zeer verkoelend.Nu nog even een wasje doen en daarna de stad in. Het is hier echt toeristisch, maar prima gegeten en er was zelf een  bank waar je kon pinnen, wat een marsel. Nog even een biertje gehaald voor de avond en de route verder bekeken.

La Paz naar Mazatlan (448 km)

Bij de receptie heeft Phil de boot geregeld, die vandaag om 17 uur vertrekt naar het vaste land. Onderweg naar de boot komt Phil er achter dat hij de borg is vergeten terug te vragen en gaat terug naar het hotel. Al snel komt hij weer terug met Sheldon en Eva in zijn kielzog, zij komen de borg brengen en ook gelijk de papieren regelen voor het vaste land van Mexico. Bij de terminal aangekomen moet er eerst een tijdelijke import vergunning worden betaald. Dit kost $449 waarvan je weer $400 terug krijgt als je Mexico weer verlaat. Er is bij de terminal ook een Australier die we al eerder tegen kwamen. Hij wilde ook met de boot mee maar had bij de grens geen tourist visum gekocht. Er werd hem dus even verteld dat hij 1500 km terug naar de grens mag rijden om er als nog één te kopen. Wij hadden er gelukkig wel één dus geen problemen voor ons. Als we de boot oprijden worden we onderin aan de voorkant geplaatst, en dan begint het gedonder. Het is hier bloedheet en dan moet je je motor vast gaan zetten voor de overtocht en de nodige spullen naar boven sjouwen. Ik was even bang dat we zouden zinken door al het zweet dat ik er uit me stroomde. Op de boot was het buffet inclusief, maar ik denk dat Joran beter voedsel voorgeschoteld krijgt. Er was ook nog een Argentijnse motor rijder aan boord. Deze had geen cabine kunnen boeken, dus bood ik aan dat hij bij Phil en mij erbij kon. We hadden tenslotte 3 bedden en het kan geen kwaad om wat mensen te kennen verder op de weg. Dit was achteraf niet geheel naar Phil zijn zin aangezien de man licht snurkte en Phil daar gigantisch van uit zijn dak gaat. 

Loreta naar La Paz (356 km)

We beginnen vandaag met taart bij het ontbijt. Vijftig jaar moet tenslotte gevierd worden. Daarna een rustig ritje naar La Paz. Daar aangekomen is er wat discussie met het hotel personeel over de afgesproken prijs maar we komen er uit. Prima gegeten en daarna nog een paar biertjes gedaan met Sheldon en Eva.

Santa Rosalia naar Loreto (197 km)

Vandaag een prachtige weg gereden, met prima droog weer. Gelukkig had de regen van gisteren aardig wat schade gedaan. Dus hele stukken weg waren weg gevaagd. Dat was lekker spelen over grind dat af en toe 20 cm onder water stond. Helaas is Edwin afgelopen nacht ziek geweest en nu nog zo slap als een vaatdoek dus maar vroeg gestopt bij een prima hotel. Onderweg ook nog een Amerikaan opgepikt in de groep. We groeien gestaag. Begonnen met 3 en nu al met 7 personen. Sheldon zou eerst vandaag naar een duur ressort gaan, hij wordt morgen 50. Maar prefereerde het toch om bij ons te blijven. Phil en Mirjam zijn nu een taart voor hem aan het regelen. Daarna de stad wat door gelopen en wat gegeten en gedronken. Nog even een pooster gemaakt van Sheldon die morgen 50 wordt. En deze op zijn deur en motor gehangen. 

Querrero Negro naar Santa Rosalia (223 km)

Om 10 uur afgesproken met Sheldon en Eva. Eerst nog even naar de enige bank in de stad om wat peso's te halen. De pin automaat pakt onze kaarten niet, travellercheque's wilden ze niet aannemen en dollars wisselen kon ook niet want het systeem lag er uit. Wat een bank. Van Sheldon 500 peso's geleend voor benzine en toen dan toch op weg. Het begin was saai maar werd al snel beter. Helaas begon het ook nog wat te regenen. Er komt een cycloon over Baja California heen. In Santa Rosalia een aardig hotel gevonden en de stad in voor bier en taco's. Ik lag net in bed toen er op de deur werd geklopt met de mededeling dat de straat in opdracht van de politie leeg geruimd moest worden. De straat was ook de afwatering voor heel het hogere gelegen deel van de stad en er kwam een flinke bui aan. Dus de motoren maar aan de overkant in het park geparkeerd. Dit lag een meter hoger dan de straat. Nog even de bui afgewacht en er kwam aardig wat water langs stromen. Nog een auto aangeduwd die stil was komen te staan, hij reed veel te hard door het diepe water. Daarna met Sheldon en Eva een prima gesprek gehad en toen het water weer begon te dalen maar eens gaan slapen. 

Catavina naar Querrero Negro (237 km)

 Vandaag een mooi kort ritje. 

In Querrero Negro aangekomen op zoek naar een hotel. Phil gaat op pad en komt een Ausie tegen die hier ook on een hotel zit. Edwin en Mirjam vinden echter een goedkopere. De Ausie komt even later langs, hij heet Sheldon en is 3 jaar geleden begonnen met zijn motor tochtje. 7 Maanden terug heeft hij Eva een Poolse in Praag leren kennen en sinds die tijd zijn ze samen op pad. We eten 's-avonds met onze nieuwe vrienden een paar taco's en besluiten morgen met zijn alle verder te reizen. 

Ensenada naar Catavina (372 km)

Vandaag is de omgeving geheel anders. Gisteren hadden we snelweg met tolpoortjes. En nu een weg door een prachtige woestijn. Met overal cactussen en hier en daar een stapeltje rotsen. We eindigen onze rit bij een super de luxe hotel met zwembad en tennisbaan. 

San Diego naar Ensenada (140 km)

Eindelijk Mexico here we come. Het is maar een klein stukje naar de grens. Hier aangekomen merk je amper dar je Amerika uit rijd. Je wordt door wat camera's bekeken en dat is het. Mexico in gaat ook vrij soepel. Door een poort met camera's en sommige mogen door rijden en andere niet. Wij worden dus even aan de kant genomen, maar na het tonen van de papieren en een gezellige babbel met de dames van de douane is alles oké. Wel nog even een touristenvisum gekocht en even verder op een verzekering voor de motoren afgesloten. En toen door naar Ensenada. Zo rij je echt van de ene wereld in de andere. Na de grens is het gelijk chaos en een rotzooi. Maar het verhoogt wel het vakantie gevoel. 

Ensenada is een echte toeristen stad met veel hotels en bij behorende gelegenheden (cafe's, restaurants, enz.). Maar wel prettig om aan de nieuwe omgeving te wennen. Lekkere Taco's gegeten en een biertje gedronken. Na het eten nog wat onderhoud aan de motor gedaan. En daarna nog een biertje op het balkon genuttigd met uitzicht op de haven waar een groot cruise schip lag. 

San Diego (66 km)

Vandaag staat in het teken van onderhoud. Eerst naar de dealer om de boel eens goed na te kijken. Dit is voorlopig de laatste BMW dealer op de rit. Ook nog maar een setje tandwielen en remschoenen gekocht, want die zullen ook niet heel de reis mee gaan denk ik. Ook maar weer eens een wasje gedraaid, dan is alles weer schoon voordat ik Mexico in rij. In de avond nog even de stad in voor wat eten en een biertje bij Hooters. 

Venice Beach naar San Diego (243 km)

Eerst maar eens een kijkje gaan nemen bij het strand. Daarna door gereden langs de kust. Het enige nadeel van deze binnenweg is dat je op elke kruising een stopbord hebt. En de gene die als eerste stil staat heeft daarna voorrang. Dus aardig kunnen oefenen op de 'stop and go'. En als ze zeggen 'it never rains in California', dan liegen ze. Vandaag een aardige bui gehad en natuurlijk had ik geen regen kleding aan vandaag, dus al snel tot aan het vel nat. Maar die is waterdicht en het was niet koud. In San Diego aangekomen eerst naar een BMW dealer gereden om een afspraak te maken voor een beurt. Toen richting het hostel gereden waar Edwin en Mirjam zitten. Na nog geen 500 meter kwam er een motor naast me staan met daarop Edwin en Mirjam. Ze waren op weg naar een motor shop, dus ben maar even mee gegaan. Daarna in de avondspits naar Downtown gereden en ingecheckt in het zelfde hostel. Een biertje gedaan en daar kwam Phil ook even later bij. De groep is weer bijna kompleet alleen Djin ontbreekt nog maar die zien we later in Mexico. 

San Simeon naar Venice Beach (387 km)

Vandaag geprobeerd om in 1 keer naar San Diego te rijden maar dat bleek toch een San te ver. Mijn voorband is als aardig versleten en begint te trillen. Dat is denk ik de reden waardoor 1 van de 2 voorremmen is los getrilt. Dus toen ik een rustplaats opreed en probeerde te remmen deed de voorrem het pas na een paar keer knijpen. Rustig gestopt en maar eens gekeken wat er mis was. Gelukkig niet al te veel. Dus met behulp van een Amerikaan de motor op de middenstandaard gezet en alle bagage achterop gelegd. Hierdoor komt het voorwiel los van de grond en kon ik aan het werk. De remklauw met wat tyraps aan het spatbord vast gemaakt, hierdoor  zat deze uit de weg en kon ik de andere voorrem gewoon gebruiken. Dus nu op weg naar de dichts bijzijnde dealer. Deze zit 120 km verderop. Een Canadese motorrijder die ondertussen was komen helpen, bood nog aan om achter me aan te rijden. En dat heeft hij ook gedaan. Na 20 km moest ik echter tanken, gelijk gecontroleerd of alles nog goed zat. Dit bleek zo te zijn en ik heb de Canadees bedankt voor zijn hulp en ben rustig door gereden. De dealer had niet de originele bouten maar heeft er andere ingezet die het ook prima doen. Gelijk even de voorband vervangen en daarna weer doorgereden. In Santa Monica waren de motels een beetje duur dus een paar km verderop in Venice Beach gestopt en een motel genomen. De blikjes Heineken die ik nog over had van gisteren in de koelkast gezet en een pizza gehaald bij Domino's. 

San Francisco naar San Simeon (351 km)

De 1 is de kustweg en is super om te rijden. Echter de automobilisten hier zijn wat anders als in het noorden. Daar maken ze gelijk ruimte als een motor achter hun zit. Hier zijn er niet veel plekken waar je in mag halen. Op deze route mag je 70 km/u rijden maar de meeste auto's rijden maar 25. Tot dat er een plek komt waar je on mag halen, dan gaan ze op eens 125 rijden zodat je er niet voorbij kan. Zodra er echter weer een doorgetrokken streep komt gaan ze in de remmen om weer met 25 verder te rijden. Een beetje frustrerend. Maar daar kom ik ook wel weer over heen. San Simeon is een kust plaatsje met vooral motels. Gelukkig is het laag seizoen dus de prijzen vallen mee zeker na wat afdingen. Een lekker visje gegeten en daarna nog even de Hottub in. En lekker slapen. 

San Francisco

Lekker uitgeslapen en daarna maar even de stad ingegaan. Bij Fishermans Warf een broodje braadworst als ontbijt weggewerkt. En verder een leuk rondje gelopen. En daarna wat de route naar San Diego bekeken. En de blog wat bij gewerkt. 

Groveland naar San Francisco (406 km)

Vanmorgen de wekker uitgeslagen, het was een zware avond in de Saloon gisteren. Om 10 uur werd ik wakker van sirenes, er was blijkbaar weer een brandje. Daarna opgestaan en rustig ingepakt. Nog even een ontbijtje genomen en om 13 uur pas op weg. Op de kaart stond een plaatsje met Hotsprings in de naam dus dat leek me wel wat. Het was echter niet veel dus maar door gereden naar San Francisco. Via de leuke route was dat nog een aardig eind. Dus kwam ik pas in de avond over de Golden Gate brug rijden. Hier een motel voor 2 nachten genomen. 

Independence naar Groveland (325 km)

Vanuit Independence omhoog naar de ingang van Yosemite gereden. Onderweg toch maar weer de warmere kleding aangedaan. Ik ga flink omhoog en daar is het toch wat kouder als in Death Valley. Ook hier was alleen de doorgaande weg open en was het verboden om te stoppen. Maar hier was er nog een andere reden, enkele weken geleden een kampvuur van een jager uit de hand gelopen en nu is het halve park afgefikt. Net buiten Yosemite in Groveland gestopt. Er zit hier zelfs een Rabobank in dit kleine dorpje. Mijn tent opgezet bij een hostel en naar de kroeg gegaan, het is ten slotte vrijdag. Na een paar bier even war gaan eten bij de pizzeria of wat daar voor door mag gaan. En daarna terug naar de Iron Door Saloon. Hier speelde een prima band. Aan het einde van de laatste sessie bedankte ze nog even het publiek. En toen ik om me heen keek bleek dat aleen ik en Tina, de vriendin van de bassist over waren. De rest van de tent was leeg. Dus maar terug naar mijn tentje en een lekker tukkie doen. 

Las Vegas naar Independence (420 km)

Vanochtend eerst de nieuwe achterrem schoenen gemonteerd. Dit bleek echt nodig van één was niet alleen de remvoering weg maar ook zelfs de metalen grondplaat. Daarna weggereden naar Death Valley. In een stadje voor Death Valley nog even een ontbijtje genomen en het koelvest in mijn jas gezet. En dat vest werkt super het was bijna koud ondanks dat de temperatuur opliep naar 35 graden. Na Death Valley nog even een stop gemaakt bij het hotel in Panamint Springs. Hier ben ik jaren geleden ook al eens geweest met Ron en Rick. Maar volgens de stelling, ga nooit ergens heen terug waar je het leuk was. Want de volgende keer is nooit zo goed als de herinnering, ben ik door gereden naar Lone Pine om daar naar onderdak te zoeken. Daar was zat maar allemaal redelijk duur. Dus maar doorgereden en in Independence uitgekomen. Hier vroegen ze ook $65 + tax. Maar mijn bod was $55. En dat was oké en als ik cash betaalde kwam er ook geen tax bij. Dit werkt bijna altijd gisteren kreeg ik ook gelijk 30% korting toen ik zei dat het  te duur was voor mij en naar een goedkopere plek vroeg. 

Hier nog naar een echt Frans restaurant geweest waar ze natuurlijk hamburgers serveerde. Toen ik na de maaltijd vroeg of ze misschien ook echte koffie hadden in plaats van die slappe Amerikaanse shit, was het antwoord Ja we hebben echte Italiaanse koffie. Dit bleek echter ook van die slappe zooi en dat voor $2,60. 

Bryce Canyon City naar Las Vegas (456 km)

Vanuit Bryce Canyon City vertrokken zonder de Canyon zelf te zien. Gelukkig is de weg die door Zion Park loopt nog wel open dus daar maar doorheen gereden. De gehele noord kant van Grand Canyon is ook afgesloten. Dus maar door naar Vegas. Het laatste stuk naar Vegas was de snelweg helaas niet te vermijden, wat ik normaal wel doe. Wat een drukte is dat zeg. Even voor vijfen kwam ik bij de BMW dealer aan en heb daar een setje nieuwe achterremblokken gekocht. Ik moet er alleen zelf nog even in zetten, maar dat is zo gedaan. Ik had geen zin om in deze drukte weer een veel te duur hotel te zoeken, dus ben maar door gereden en een hotel buiten de stad genomen. Prima kamer maar de inrichting was nog van voor de oorlog.  

Bicknell naar Bryce Canyon City (197 km)

Het is koud deze morgen, dat heb je in de woestijn. Dus maar wat pannenkoeken gebakken voor ontbijt.

Vandaag maar een kort stukje, zodat ik vroeg aankom in Bryce Canyon en daar wat onderhoud kan doen aan de motor.

Onderweg bij Canyonland nog even een stop gemaakt voor een foto. De ingang van het pad was afgesloten met een touw en een bordje dat het park dicht was vanwege de goverment shutdown. Nu wist ik nog niet wat dat betekende dus over het touw gestapt een een paar mooie foto's gemaakt. Ik was net terug toen er een Ranger auto stopte die wild gebarend duidelijk maakte dat het toch niet de bedoeling was dat je over het touw stapte. Dus maar weer door gereden.
 

Inderdaad om 14:00 al op de camping. En hier stond ook een bord met de mededeling dat verder rijden zinlooos was omdat Bryce Canyon dicht is. Dus op de camping de motor even een 10.000 km beurt gegeven. De achter remmen zijn op die moet ik dus laten vervangen in Vegas over twee dagen. Verder ziet alles er goed uit. Na het onderhoud nog even in de hot tub gelegen en daarna eten in een super grote vakantie fabriek.