Coldfoot naar Coldfoot (232 km)

Het is nog steeds niet echt warm maar minder koud als gisteren.

Vandaag op weg naar Pruhoe Bay het noordelijkste punt in onze reis.

De weg is prima tot even voor de Atigun Pass, hier veranderd hij in modder.

Onderaan de pass stoppen we even voor een pauze.

Al snel stopt er een trucker die net de pass afkomt.

Hij zegt dat de pass nog wel te doen is ondanks 5 centimeter sneeuw die gisteren is gevallen, maar verder naar het noorden is de weg  over een stuk van 80 km compleet bevroren met zeer glad ijs.

We zijn wat geschokt maar willen het noordelijkste punt van onze reis toch graag bezoeken.

Als er echter 1 minuut laten een Pick-up stopt die ook uit het noorden komt, met het zelfde verhaal besluuiten we eieren voor ons geld te kiezen en om te draaien.

Edwin en ik rijden nog wel even de pass op.

Omhoog gaat nog best aardig over de verse sneeuw. Boven aangekomen samen even een slok van een biertje genomen om ons noordelijkste punt te bezegelen. Daarna kwam de afdaling, deze liep flink wat minder. Edwin ging al snel onderuit en het lukte mij niet om te stoppen voor hulp. Pas honderden meters verder kon ik eindelijk tot stilstand komen, maar toe kwam Edwin al weer snel op eigen kracht naar beneden. Hierna met onze staart tussen de benen maar weer terug gereden naar Coldfoot. Shit geen zalm.   

's-Avonds nog even naar buiten geweest voor een schitterend Noorderlicht.

Dit moet je echt een keer gezien hebben.

Fairbanks naar Coldfoot (417 km)

Het is koud vandaag, de meter geeft af en toe -8 aan.

Maar de weg was prima asfalt totdat de Dalton Highway begon.

Hier ging het gelijk over in gravel, maar nog prima te doen.

We passeren de Artic Circle waar we even een foto maken.

In Coldfoot aangekomen begon het zelf even te hagelen.

Coldfoot is niet meer als een overnachtings plaats voor truckers en werklui.

Maar er is benzine, een warme hotel kamer en prima eten.

Denali naar Fairbanks (195 km)

Een heerlijk tochtje in de regen gereden.

Onderweg even een bakkie gedaan in een roudhouse. Maar we waren waarschijnlijk de laatste gasten want het seizoen dat ze open waren (2 maanden) was al weer over. In Fairbank een prima plekkie gevonden bij Sven's. Een switserse musher. Hij beloofde ons een heerlijke zalm als we het zouden redden naar Death Horse. 

Sven vertelt 's-avonds nog even over de Iditarot, waar hij 4 keer aan heeft deel genomen en de laatste keer is hij 14e geworden.

Anchorage naar Denali (461 km)

Vertrokken naar Denali National park.

Helaas geen tijd om echt het park in te gaan en wat Grisly beren en Caribou te zien. Dit was echt een dagtocht en niet even in en uit. Bij het informatie centrum aangekomen naar onderdak gevraagd. Bij het park was alles vol maar 20 km de vrouw van het info centrum wist nog weel een locatie 20 km verderop. Hier hadden we een schitterende hut aan een meertje bij het Outdoor Sport Center. Een heerlijke hamburger gegeten van het echte Amerikaanse formaat. En nog even een brood gekocht a 7$ voor de volgende ochtend. Helaas bleek deze al helemaal beschimmeld te zijn dus de volgende ochtend maar even terug gebracht.

Anchorage dag 3

Wat shopping gedaan.

Onder anderen 8 extra sloten en een bijl gekocht.

We werden nog aangesproken door een ADVrider auteur.

Nog even gevraagd of het nodig was om bear pepperspray te kopen maar volgens hem was de kans zeer klein zolang we ons maar aan de regels houden en geen voedsel in de tent bewaren. 

's-Avonds heerlijk gegeten in Japans restaurant.

Anchorage dag 2

Vandaag de motoren geregeld. Eerst naar een  verzekeringsmaatschapij gegaan voor de motor verzekering, helaas waren beide mensen die verzekeringen deden in bespreking dus eerste maar een ontbijtje gehaald. De bediening was zoals gewoonlijk weer zeer vriendelijk en toen ze van onze trip hoorde kregen we nog een medalion met een  bescherm engel, voor een goede afloop van de trip. De verzekerings mevrouw was nu wel beschikbaar en heeft alles geregeld. Wel eerst een jaar vooruit betalen maar als het goed is krijgen we het restant weer terug als we het land verlaten. Daarna met de bus terug naar het vliegveld om de motoren op te halen. Gelukkig al snel de douane gevonden en deze dames waren zeer vriendelijk en behulpzaam en hebben alle papieren voor ons ingevuld. Bij FedEx een paar honderd meter verder konden we de motoren nu op halen. Het was weer even wachten maar toen kwamen de kratten toch. De motoren waren goed ingepakt en het uitpakken was wel even wat werk maar de moeite waard. Op weg naar het hostel bleek mijn tank toch iets leger te zijn als verwacht. Dus even wachten tot Edwin terug kwam met wat benzine. Bij het hostel begon de grote taak om alles een beetje nuttig in te delen maar dat is nog niet echt gelukt. Maar morgen een nieuwe poging.

Anchorage

Vandaag is het dan eindelijk begonnen.
Vanmorgen met de gehele familie bij elkaar voor een laatste bakkie koffie. En daarna ben ik naar Schiphol gebracht door de zussen. Daar kwam ik al snel de andere reizigers tegen bij de incheckbalie. Een prima vlucht naar Reykjavik en daarna door naar Anchorage. Daar aangekomen de bus naar het centrum genomen en de laatste paar kilometer naar het hostel gelopen. 's-avonds even een pizzatje gekopt daarna snel naar bed.

De motor is onderweg

Vandaag de motor op transport gezet.
We hebben alle drie de motoren die van start gaan verzamelt in Tiel bij Edwin thuis.
Daar kwam iets over 1 uur een busje met een engels kenteken voorrijden, waar we motoren in gezet hebben. De chauffeur was duidelijk ervaren met het transporteren van motoren want binnen no time stonden ze veilig en vast. Op naar Londen, alwaar ze worden in gekrat en naar Anchorage gevlogen. Wij zelf moeten nog twee weken wachten. 

Klaar voor de rit naar Tiel, met alvast wat bagage, maar nog lang niet alles.